19.11.06

Reedição... porque faz sentido.

Estive a pensar, eu que sou Eng.º e filósofo “chego a ter 3 pensamentos… por mês”.

O constante corrupio profissional, emocional e espacial faz nos dias de hoje parte da vida de jovens e graúdos. Mais dos jovens. Estes chegam, muitas vezes, a por em causa a sua “esperteza” pelo facto de ainda não se terem aventurado pelo mundo fora, descobrir novas culturas, novas formas de trabalhar, novas formas de estar e, enfim, de SER. Parece-me natural este sonho de querer conhecer o mundo, é legítima a curiosidade, eu pessoalmente também a tenho, e pensando (já vou no meu 2º pensamento mensal) bem, toda esta curiosidade é justificável:

  • Somos um país pequeno mas de grandes gentes

  • Somos descendentes dos maiores descobridores intraplanetários

  • Somos aventureiros por natureza

  • Achamos sempre que o nosso país é a maior mer**

  • O horizonte mais longínquo está a apenas a algumas horas de distância.

A pergunta que surge é: O que estamos dispostos a arriscar para concretizar este sonho “obrigatório”?

Digam-me vocês… que eu desta vez não tenho resposta e não quero estoirar o meu 3º pensamento mensal.

Provérbio: "Os Homens são ramos de sonho; vai-se um vem outro."

Sem comentários: